Handbolti og vegagerð

Köttur úti í mýri, setti' upp á sig stýri, úti er ævintýri!  Þetta fer bara versnandi með hverjum deginum og nú er handboltalandsliðið tilbúið að taka upp nýtt heiti ,sem þeir fá að láni frá sigurvegara tónlistarverðlaunanna frá því í gærkvöldi: Lay Low.

Búnir að tapa fyrir Rússum eiga þeir nú ekkert eftir nema að tapa fyrir Spánverjum.  Og allt þetta án þess að ég hafi horft á strákana okkar - svo ekki er hægt að kenna mér um.

Ég heyrði hinsvegar einhvern furða sig á að menntamálaráðherra hefði tíma til að sitja á pöllum niðri í Þýskalandi dag eftir dag.  Ég vil nú meina að hún eigi orlofsrétt eins og aðrir (og lifeyrisrétt umfram aðra ef út í það er farið) og þetta er ekki verri máti en hver annar að eyða fríinu.  En nú getur hún farið að koma heim og vasast í menntamálum að nýju.

Það er heppni að frúin á frí
sem hún fórnar að sjálfsögðu í
að húka á pöllum
með hrópum og köllum
- og er færari’  en flestar í því.

Í fréttunum í gær kom í ljós að í Álafosskvosinni er mikið að gerast.  Þar eru íbúar að mótmæla vegalagningu og fara þekkta alþýðuleið; nefninlega að setjast niður fyrir framan vinnuvélarnar.  Þar mátti sjá fremsta í flokki á skurðarbakka Bryndísi Schram sem tók sig vel út í bróderuðum ljósbrúnum rúskinnsfrakka.  Hún var samt nokkuð beygð að sjá en mér skilst þó að áfangasigur hafi unnist - vegagerðartækin hafi verið kölluð burtu a.m.k. í bili.

Það er kona á bakkanum bitur,
brúnn er á frakkanum litur.
Vit, ekki vöðvar
veghefil stöðvar
sem verklaus í slakkanum situr.