Sleggjudómar

Aldrei hefur mér dottið í hug að það sé gaman að vera formaður í stjórnmálaflokki.  Margra ára fýlusvipur Halldórs Ásgrímssonar hefur sýnt þjóðinni að slíkt er hið mesta leiðindamál.  Og þó að Davíð ætti góða spretti var hann samt mest pirraður svona seinni árin.

Guðjón Arnar formaður Frjálslyndra hefur ekki virst teljandi leiður - enda flokkurinn lítill og rekinn úr forstofuherbergi heima hjá Sverri Hermannssyni til skamms tíma.  En nú hefur öll heimsins mæða dunið yfir hann nýverið.  Fyrst þurfti hann að berjast við Margréti með kjafti og klóm dögum eða vikum saman og marði nauman sigur á vel skipulögðu flokksþingi á Loftleiðum eins og allir muna.  Þegar hann er svo um það bil að rétta úr kútnum dynur yfir hann annað og verra ólán:  Kristinn Gunnarsson fær augastað á flokknum!  Þetta getur þýtt langa og stranga baráttu og aumingja Guðjón var nánast brjóstumkennanlegur í kvöld þegar hann sagði að vissulega væru nýjir félagar alltaf velkomnir - líka Kristinn.  Innra með sér trúi ég að hann hafi ólgað og skolfið og reynt að hugsa upp varnarleiki.  En hann á ekki séns í Kidda sleggju:

Kristinn úr Framsókn er farinn
og Frjálslyndra heillar hann skarinn.
Þó grimmur til varnar
Guðjón sé Arnar
hann með sleggjunni brátt verður barinn.

Þetta er allt hið besta mál og vonandi að Frjálslyndir neyðist til að beina kröftunum inn á við á næstunni og láti útlendingana í friði við að byggja handa okkur hús og beinhreinsa þorska!