Landráð?

Í fréttum útvarps í gær var sagt frá nýju samkomulagi (sem í fréttinni var ýmist kallað samningur eða viljayfirlýsing) sem utanríkisráðherra ætlaði að undirrita fyrir okkar hönd (og hefur vafalaust gert) í dag.  Í því var gert ráð fyrir að Norðmenn sæu um varnir landsins nema á sjó - þar áttu Danir að koma að málum.

Mér finnst þetta ekki galin hugmynd.  Fáum er hlýrra til Norðmanna en mér sem bjó með þeim árum saman og Danir hafa líka átt sér tryggan bandamann í mér eins lengi og ég man.  Það sem mér finnst hinsvegar galið við þetta er framgangsmátinn. Þetta virðist ekki hafa verið rætt utan stjórnarflokkanna og Valgerður sagði eitthvað í þá veru að þetta væri ekki neitt stórmál og því óþarfi að bera það upp á Alþingi.  Norðmenn vilja hinsvegar vita hver eigi að borga brúsann sem eðlilegt er og málið átti að kynna í norska Stórþinginu í dag.  Af hverju þurfa þingmenn þar að ræða málin en ekki hér?

Landráð er auðvitað stórt orð en ég man samt hvað best úr Íslandssögunni frásögnina af Kópavogsfundinum og Árna lögmanni Oddssyni sem skrifað grátandi undir hollustueið við danska kónginn árið 1662.

Valgerður grætur nú varla
og virðist í rauninni harla
kát nú um stund;
boðar Kópavogsfund
og afsal til erlendra jarla.

 

Athugasemdir

[Ester Sveinbjarnardóttir, 26.4.2007 kl. 00:05]

Mér líst vel á þessa samninga, en auðvitað hefði það verið lýðræðislegra að kalla saman þing og ræða þessi mál. 

Ég vona svo sannarlega að íslendingar taki ekki aftur þátt í stríðsrekstri eins og í Írak.