Ríkisborgararéttur

Mikið hefur verið rætt síðust daga um ríkisborgararétt og gang mála þegar íslensk stjórnvöld veita slíkan.  Umræðan byrjaði þegar tengdasóttir umhverfisráðherra fékk ríkisborgararétt eftir aðeins fimmtán mánaða dvöl í landinu en algengast er víst er að fólk þurfi að bíða árum saman eftir slíkum rétti. 

Ég veit ekkert um hvaða  ástæður stúlkan hafði og ég hef alls enga ástæðu til að rengja Jónínu Bjartmars þegar hún segir að hún hafi engin afskipti haft af málinu.  Mín von er hinsvegar sú að þetta atvik verði til að fleiri umsækjendur fái réttláta og skjóta úrlausn sinna mála. 

Ég er til dæmis að hugsa um stúlkuna sem ég hitti um daginn.  Þetta er flott ung kona frá Suður Ameríku sem er hér að reyna að komast í háskólanám.   Hún hefur ekki fengið ríkisborgararétt og það sem verra er; hún þarf að fara á fárra mánaða fresti úr landi til að fá endurnýjað dvalarleyfi sitt sem námsmaður.  Slíkt kostar auðvitað fúlgur og tekur tíma frá náminu og vinnunni sem hún stundar til að hafa í sig og á.  Vonandi renna nú upp betri tímar fyrir hana og aðra í líkri stöðu.

En til að halda áfram með tengdadótturina þá ber  vel í veiði fyrir framsókn að leyfið sé veitt núna.   Eða ætli það séu ekki góðar líkur á að kjósendum B-lista fjölgi um einn í komandi kosningum?

Er Framsókn var forðum að smala
fylgið var mest inn til dala.
En atkvæðin fá
nú útlöndum frá
og allra helst Guatemala.

Athugasemdir

[Halldór Sigurðsson, 28.4.2007 kl. 20:19]

Það er gott að vera við stjórnvölinn,þegar svona beiðni kemur.