Ósigrar

Í liðnum kosningum tapaðir Jónína Bjartmars stórt og datt út af þingi.  Ég held hún sé ekki einu sinni varamaður.  Fréttablaðið greinir svo í dag frá því að hún ætli að koma sér í burtu frá þessu öllu og flytja til Kína.  Kannski að hún ætli að kynna sér flokkshollustu og hvernig þarlendir viðhalda henni?

Allt er sko í þessu fína
og ekki deyr ráðalaus Nína:
Fylgið það bregst
og í flæking hún leggst
og ferðinni er heitið til Kína.

Landsliðið tapaði líka stórt í dag þegar Svíar burstuðu Íslendinga 5:0.  Ég vissi nú ekki að þjálfarinn hét Eyjólfur fyrr en ég heyrði menn draga færni hans í efa í útvarpi í gær og síðan var þetta rætt áfram í dag.  Sjálf er ég skoðanalaus og veit ekkert um þjálfun.

Ég vona að fólki' ekki finnist
frekja þó á það ég minnist
að fínt væri að Eyvi
færi í leyfi
svo fótboltaleikirnir vinnist.

Enn einn ósigurinn varð svo þegar Seðlabankastjórar  fengu 200 þúsund krónu launahækkun (á mánuði) nánast á einu bretti án þess að hafa mikið fyrir því.  Ekki varð ég að minnsta kosti vör við að þeir færu í verkfall?  Þessi ósigur sýnir alþýðu manna að meðal þeirra sem ráða er einbeittur vilji til þess að viðhalda launabili og auka það frekar en minnka.

Þeir fá heilmikla hækkun á laun
enda hetjur sem eflast við raun.
En lýðum þó er
ljóst; mér og þér,
það leggur af málinu daun.