Upprisusaga

Þessa dagana þegar Dabbi fer á kostum og ásakar mann og annan um að tala niður gengið (eða var það upp?) er gaman að lesa um manninn í Ameríku sem lenti í því að vera úrskurðaður látinn.   Þegar átti að fara að nota úr honum varahluti kom í ljós að hann var sprelllifandi eða eins og segir í fréttinni:

"Læknar lýstu Dunlap látinn 19. nóvember á sjúkrahúsi í Wichita Falls í Texas, og fjölskylda hans veitti heimild fyrir því að líffæri yrðu tekin úr honum til ígræðslu.  Þegar fjölskyldan var að kveðja hann hinsta sinni hreyfði hann annan fótinn og höndina. Hann sýndi viðbrögð þegar annar fótleggur hans var rispaður með vasahníf og stungið undir nögl á fingri."

Mér finnst þetta merkilegt með vasahnífinn.  Eru virkilega ekki notaðar aðrar og þróaðri aðferðir til að úrskurða menn látna á sjúkrahúsum þarna í Guðs eigin landi?  Ættingjarnir virðast minnsta kosti ekki hafa treyst læknunum og tekið til sinna ráða:

Þeir vissu' ei hvort væri hann dáinn
svo þeir vasahníf ráku á ská inn
í lærið á kauða
að kveðja þann dauða
en kippir þá fóru um náinn.

Ekki nema að ættingjarnir hafi ætlað að nota einhverja varahluti sjálfir og komið með hnífinn í þeim tilgangi?

Er dauður á líkbörum lá hann
liðið hans kom til að sjá hann
og sundur að hluta
með svolitlum kuta
eða ætluðu fíflin að flá hann?

Sama hvort er - sagan er góð og ekki verra að segja hana um páska.