Einkaþotubissness

Meðan ég var að hlaupa í kuldanum hér í Reykjavík í liðinni viku skruppu nokkrir ráðherrar niður til Búkarest og náðu sér í kvef  A.m.k. Ingibjörg Sólrún - það mátti heyra á mæli hennar í útvarpi í gær. 

Fararmátinn var mikið til umræðu og leiguvélin sem hóf sig á loft með liðið frá Reykjavík lenti sem gullskreytt einkaþota niðrí Búkarest nokkrum tímum seinna.  Mikill æsingur var í fólki og fjölmiðlar loguðu um stund.

Í hitanum létu menn fjúka flest

(úr forinni volgri mun rjúka best)
uns flestum var ljóst
að leiguvél bjóst
til lendingar niðri í Búkarest.

En nú er búið að sá einkaþotufræjum og aldrei að vita nema Geir skelli sér á eina við tækifæri.

Í Mogganum í dag er sagt frá því að offita sé orðin faraldur á Íslandi.  Mér finnst faraldur ekki gott orð - ég held að mataræði okkar sé slæmt en ég held fyrst og fremst að við hreyfum okkur ekki nóg.  Það er ekki nóg hreyfing að færa sig bara á milli stóla.

Það er meira hvað menn geta étið

og í makindum endalaust setið
uns silast í fáti
saddir af áti
úr sófanum yfir í fletið.

Og þá er best að fikra sig yfir í fletið.