Prentsmiðjudanska

Venjulega er ég mikill morgunhani.  Ég vakna snemma og dríf mig kát fram úr til að takast á við daginn.  En ekki í morgun.  Ég vaknaði reyndar snemma og eins og aðrir landsmenn við hótanir Davíðs Oddssonar um að ef og þegar hann yrði rekinn úr Seðlabankanum þá hygði hann á endurkomu í stjórnmálum.  Það er frá því að segja að ég vildi helst breiða upp fyrir haus og sofa heila öld eins og Þyrnirós; þeir hljóta að hafa skipt um seðlabankastjóra meðan hún svaf?

Gleðifrétt Davíðs var birt í dönsku blaði; Fynsk stiftstidende sem er blað sem enginn hafði heyrt um fyrr en í morgun - nú þekkjum við það jafnvel betur en hið sívinsæla uppflettirit fréttamanna Jyllandsposten. 

Nå ridderen kommer ridende
og rabler i vej på flydende
dansk, men har nok
gået amok
med sin fabel  í „Fynske tidende.“

Þegar ég hafði safnað kjarki og var komin til vinnu las ég um morgunverk Davíðs.  Hann hafði sig loks í að mæta hjá viðskiptanefnd Alþingis til að skýra út rugl sitt um að hann vissi hvers vegna Bretar settu á okkur hryðjuverkalög þarna um daginn.  Í ljós kom að hann vissi það auðvitað ekki og því brá hann fyrir sig bankaleynd og neitaði að tjá sig.  Magnaður andsk.  En hann kom í lögreglufylgd með lífverði - vonandi að enginn fari að skíta sig út á því að leggja hendur á hann.

Sá gamli og  grályndi skröggur
nú gjarnan má hirða föggur
sínar og fara
ég segi það bara
með sína lífverði‘ og löggur.