Jólin búin og jólasveinarnir komnir aftur inn á þing

Þegar lögreglan var að sprauta piparúða yfir mótmælendur í dag fyrir utan Alþingishúsið þótti menntamálaráðherra "bagalegt" að fá ekki vinnufrið. 

Með kylfum og lögregluliði
létu menn kné fylgja kviði:
Þótti samt bagalegt
Þorgerði‘ og agalegt
að vinna hún fékk ekki‘ í friði.

Ég hjó eftir orðinu bagalegt í fréttinni en fann hana svo ekki þegar til átti að taka.  Kannski fannst henni þetta ekkert bagalegt eftir allt saman?

Geir bað líka um vinnufrið í sinni ræðu skilst mér.  Til hvers?  Til að ræða vanda heimilanna?  Til að ræða um frystingu eigna auðmanna?  Til að ræða um kröfu almennings um kosningar?  Nei ekki alveg; á dagskrá voru nefninlega alvörumál eins og frumvarp um skipafriðunarsjóð.

Vinnufrið þurfum við,  þrumdi Geir
og þingheimur vafalaust sagði heyr.
Skjótt kann að miða
skipin að friða
en umboð frá okkur fær  aldrei meir.

Annað og merkara mál var um greiðslur til líffæragjafa.  Það er auðvitað vannýtt auðlind og nú er bara að selja nýra upp í skuldir.

Ef skulda-  ert komin á -klafa
þá kannski er pening að hafa
sátt ef að næst
og samþykki fæst
um greiðslur til líffæra – gjafa.

Eitt mál var þó tekið af dagskrá.  Frumvarp um rétt fólks til að kaupa áfengi í mjólkurbúðum verður að bíða enn um sinn og því verður bara jóghúrt og léttmjólk í kælinum næst þegar við förum í Hagkaup.

Það fréttist af frjálshyggjulúðum
og fæst okkar  eyrum við trúðum:
Þeir kusu þann besta
kostinn að fresta
umræðu‘ um áfengi í búðum.

Gott mál.  Og þarmeð fékkst líka meiri tími til að ræða hin þjóðþrifamálin eins og Eldflaugavarnir í Austur-Evrópu og Áhrif markaðsvæðingar á samfélagsþjónustu svo einhver séu nefnd.