8. mars

Mikið hefur verið talað um klám í dag eftir að Fréttablaðið birti frétt af því að bæklingur frá Smáralind þætti klámfenginn.  Þetta var sagt mat Guðbjargar Kolbeins sem er prófessor (?lektor, dósent) í fjölmiðlafræði vestur á Melum.  Forsíða bæklingsins sýnir unglingsstelpu í hælaskóm og Guðbjörg segir hana vera í þekktri klámstellingu eða eitthvað í þá veru. 

Ég verð nú að játa að ég var búin að skoða bæklinginn án þess að þessi hugrennigatengsl vöknuðu hjá mér.  En ég var hinsvegar búin að reka augun í tilvitnun inni í bæklingnum þar sem segir að fatnaður frá tilgreindu fyrirtækin sé hannaður fyrir "lifandi dúkkur".  Mér þótti þetta ósmekklega að orði komist því allar konur - bæði fermingastelpur sem og mömmur þeirra og ömmur eiga betra skilið en að vera líkt við viljalaus leikföng. 

Ég las blogg Guðbjargar um málið og fannst hún full harðorð og hún notaði orð sem mér eru ekki töm.  Frá henni koma orðin meyja og skaufi í limrunni hér á eftir.  Ég er ekki frá því að hún hafi farið aðeins yfir strikið.  Stundum er "understatement" betra.  En fyrir þá sem ekki hafa séð bæklinginn:

Þar er glottandi stelpa að gaufa
á glansandi forsíðu’ en klaufa-
legt þó er að segja
að þetta sé meyja
og þarna að bíða’ eftir skaufa.

Í hamaganginum sem nú stendur yfir þessa síðustu daga ríkisstjórnarinnar vöknuðu landsmenn við að búið var að leggja niður Þróunarsamvinnustofnun Íslands.  Verra er þó er að starfsmenn stofnunarinna vöknuðu víst líka upp við tíðindin.  Þeim var tilkynnt þetta í tölvupósti samkvæmt frásögn Sighvats Björgvinssonar sem talaði til mín og annara hlustenda Rásar 1 frá Malaví í morgun.

Hann skilur ei baun í bala í  því
bráðlæti er sýnir Vala í
að leggja hann niður
sem ljótur er siður
þegar maður er staddur í Malaví.